من و تو

من و تـــو

صبــح در دیــــده بیــدار مــن و تــوست گلم

صبــحدم وعــــده دیـــدار مــن و توست گلم

روز از ره نــرسـد، تـــا تــو نیايــی بــه طلوع

سر کشیــدن ز افــق، کـار مـن و توست گلم

گـل مــن وقت شکفتـن بــه تساهــل مگــذر

دیــــده غنچـــه بــه رفتـار مـن و توست گلم

هیچ کس، در پــی خــاری بـــه کویـری نـرود

گل شـدن، رونق گلــزار مــن و تــوست گلم

تا به کی، حسن خود و عیب مرا می شمری

خوب و بد، این همه آثــار مــن و تـوست گلم

خاطـــر آســوده غنـودیم و سحـر قافله رفت

حسرت امــروز، ســزاوار مـن و تــوست گلم

مـــن و تـــو ابـــر امیـــــدیم، ببــاریـــم بیـــــا

خــــاک مــا تشنـــه رگبـــار من و توست گلم

سالک از سـوز دل خــویش سخــن می گویـد

ایـن دل افروخته، غمخـوار مــن و توست گلم